ทุกครั้งเมื่อมีการรายงานตัวเลขเงินเฟ้อของสหรัฐอเมริกา มักจะเห็นความเคลื่อนไหวจากฟากฝั่งของบรรดานักวิเคราะห์ ขณะที่อีกฝั่งมาจากบรรดาคณะกรรมการธนาคารกลางสหรัฐ (เฟด) ที่จะออกมาวิเคราะห์ถึงแนวโน้มเศรษฐกิจจากตัวเลขเงินเฟ้อที่มีการรายงานออกมาโดย

อัตราเงินเฟ้อ ก็คือ การเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าและบริการเมื่อเวลาผ่านไป
แต่ไม่สามารถวัดได้จากการเพิ่มขึ้นของต้นทุนของผลิตภัณฑ์หรือบริการหนึ่งรายการ หรือแม้แต่ผลิตภัณฑ์หรือบริการหลายรายการ แต่อัตราเงินเฟ้อเป็นการเพิ่มขึ้นโดยทั่วไปในระดับราคาโดยรวมของสินค้าและบริการในระบบเศรษฐกิจ
โดยผู้กำหนดนโยบายของเฟดจะประเมินการเปลี่ยนแปลงของอัตราเงินเฟ้อโดยการติดตามดัชนีราคาต่างๆ ซึ่งดัชนีเหล่านี้จะวัดการเปลี่ยนแปลงของราคาของกลุ่มสินค้าและบริการ
ซึ่งเฟดจะพิจารณาดัชนีราคาหลายรายการ เนื่องจากดัชนีที่ต่างกันติดตามผลิตภัณฑ์และบริการที่แตกต่างกัน ดังนั้นดัชนีต่างๆ จึงสามารถส่งสัญญาณที่หลากหลายเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อได้
คณะกรรมการ FOMC จะตัดสินว่าอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น 2% ต่อปีในดัชนีราคาสำหรับค่าใช้จ่ายการบริโภคส่วนบุคคล (PCE) ซึ่งจัดทำโดยกระทรวงพาณิชย์ เนื่องจากมีความสอดคล้องมากที่สุดในระยะยาวกับนโยบายของเฟดสำหรับการจ้างงานสูงสุดและความมั่นคงด้านราคา
ทั้งนี้ FOMC ใช้ดัชนีราคา PCE เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากครอบคลุมการใช้จ่ายภาคครัวเรือนในวงกว้าง แต่ก็ติดตามมาตรการเงินเฟ้ออื่นๆ อย่างใกล้ชิดเช่นกัน รวมถึงดัชนีราคาผู้บริโภคและดัชนีราคาผู้ผลิตที่ออกโดยกระทรวงแรงงาน
# สำหรับขั้นตอนของเฟดในการประเมิน อัตราเงินเฟ้อ มีดังนี้
1. เนื่องจาก ตัวเลข เงินเฟ้อ แตกต่างกันไปในแต่ละเดือน ผู้กำหนดนโยบายจะพิจารณาอัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยในช่วงเวลาที่นานขึ้น ตั้งแต่ 2-3 เดือนถึงหนึ่งปีหรือนานกว่านั้น
2. ผู้กำหนดนโยบายจะตรวจสอบหมวดหมู่ย่อยที่ประกอบเป็นดัชนีราคาแบบกว้างๆ เป็นประจำ เพื่อช่วยพิจารณาว่าการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้ออาจมาจากการเปลี่ยนแปลงของราคาที่น่าจะเป็นเหตุการณ์ชั่วคราว เนื่องจากนโยบายของเฟดดำเนินไปด้วยความล่าช้า จึงต้องกำหนดนโยบายโดยยึดตามการคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อที่ดีที่สุด
3. ผู้กำหนดนโยบายจะตรวจสอบมาตรการเงินเฟ้อหลักต่างๆ เพื่อช่วยระบุแนวโน้มเงินเฟ้อ มาตรการเงินเฟ้อพื้นฐานที่พบบ่อยที่สุด คืออัตราเงินเฟ้อไม่รวมสินค้าที่มีแนวโน้มขึ้นหรือลงของราคาอย่างมาก เช่น รายการอาหารและพลังงาน
4. ผู้กำหนดนโยบายพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพของราคาผู้บริโภคโดยรวม แต่มาตรการเงินเฟ้อหลักที่ยกเว้นสินค้าที่มีราคาผันผวนจะมีประโยชน์ในการประเมินแนวโน้มเงินเฟ้อ
ขณะเดียวกันนั้นธนาคารกลางสหรัฐ ในฐานะผู้ดำเนินนโยบายทางการเงิน ก็มีอิทธิพลต่อการจ้างงานและอัตราเงินเฟ้อ ผ่านการใช้เครื่องมือทางนโยบายเพื่อมีอิทธิพลต่อความพร้อมและต้นทุนสินเชื่อในระบบเศรษฐกิจ โดยเครื่องมือหลักคืออัตราเงินกองทุนของรัฐบาลกลาง ซึ่งการเปลี่ยนแปลงอัตราเงินกองทุนของรัฐบาลกลางนั้น ก็จะส่งผลต่ออัตราดอกเบี้ยอื่นๆ ซึ่งจะส่งผลต่อต้นทุนการกู้ยืมสำหรับครัวเรือนและธุรกิจตลอดจนเงื่อนไขทางการเงินที่กว้างขึ้น
> แล้วทำไม "ธนาคารกลางสหรัฐ" หรือเฟด ถึงตั้งเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อระยะยาวที่ 2% ซึ่งเป็นประเด็นที่เฟดเน้นย้ำมาตลอด
จริงๆ แล้ว เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อที่ 2% นั้นเริ่มต้นจากนิวซีแลนด์ ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นการเกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ เพราะไม่มีการศึกษาเชิงวิชาการมาก่อน แต่เป็นความคิดเห็นของโรเจอร์ ดักลาส รัฐมนตรีกระทรวงการคลังของนิวซีแลนด์ในขณะนั้น ที่ให้สัมภาษณ์ทางโทรทัศน์ ท่ามกลางสถานการณ์ช่วงปลายทศวรรษ 1980 ที่เผชิญกับอัตราเงินเฟ้อสูง
โดยเมื่อถูกถามว่ารัฐบาลพอใจกับระดับเงินเฟ้อที่ต่ำลงในขณะนี้หรือไม่ แม้ว่าจะยังอยู่ในระดับสูงก็ตาม โรเจอร์ ดักลาส ตอบว่าไม่ใช่ โดยต้องการอัตราเงินเฟ้อระหว่าง 0-1% ซึ่งเป็นคำพูดที่ยังไม่เคยมีเป้าหมายมาก่อน
หลังจากนั้นธนาคารกลางนิวซีแลนด์รู้สึกว่าจะต้องดำเนินการตามเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจง และประมาณการว่านิวซีแลนด์อยู่ที่ประมาณ 0.75% และได้ปัดเศษเป็น 1% ซึ่งให้ขอบเขตเป้าหมายเงินเฟ้อที่ 2% ขณะที่ธนาคารกลางหลายแห่งเริ่มดำเนินการตาม เช่นเดียวกับธนาคารกลางสหรัฐ จนกระทั่งเดือนมกราคม 2555 เป้าหมายที่ 2% ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ ภายใต้การนำของเบน เบอร์นันเก้ในขณะนั้น
แม้เป้าหมายที่ 2% จะเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็มีเหตุผลว่าทำไม 2% แทนที่จะเป็นศูนย์ จึงเป็นเป้าหมายเงินเฟ้อที่สมเหตุสมผล เนื่องจากการวัดอัตราเงินเฟ้ออย่างแม่นยำเป็นเรื่องยากและมี "อคติขาขึ้น" ในตัวในการวัดอัตราเงินเฟ้อ
โดยเฉพาะ CPI ซึ่งหมายความว่าอัตราเงินเฟ้อที่แท้จริงน่าจะต่ำกว่าที่วัดโดย CPI แม้ว่า BLS จะทำการวัดได้หลายครั้งก็ตาม การปรับเปลี่ยนเพื่อลด "อคติขาขึ้น" ต่อ CPI เป้าหมายเงินเฟ้อที่เป็นบวกเล็กน้อยยังออกจากธนาคารกลางสหรัฐในการลดอัตราดอกเบี้ยเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในกรณีที่เกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอย การมีอัตราบวกเล็กน้อยยังเป็นกันชนต่อภาวะเงินฝืด ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจมากกว่าอัตราเงินเฟ้อ ด้วยเหตุผลเหล่านี้ เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อที่เป็นบวกแต่ยังคงค่อนข้างต่ำ
ขณะที่ล่าสุด ธนาคารกลางสหรัฐ ได้อธิบายถึงประเด็นนี้ว่า คณะกรรมการ FOMC ตัดสินว่าอัตราเงินเฟ้อที่ 2% ในระยะยาวนั้น เป็นการวัดจากการเปลี่ยนแปลงรายปีในดัชนีราคาสำหรับการใช้จ่ายเพื่อการอุปโภคบริโภคส่วนบุคคล ที่สอดคล้องกับมติของธนาคารกลางสหรัฐมากที่สุดในด้านการจ้างงานสูงสุดและเสถียรภาพด้านราคา
ขณะที่ครัวเรือนและธุรกิจคาดหวังได้อย่างสมเหตุสมผลว่าอัตราเงินเฟ้อจะยังคงอยู่ในระดับต่ำและมีเสถียรภาพ ที่จะทำให้สามารถตัดสินใจได้อย่างถูกต้องเกี่ยวกับการออม การกู้ยืม และการลงทุน ซึ่งมีส่วนช่วยให้เศรษฐกิจทำงานได้ดี
โดยหลายปีที่ผ่านมา อัตราเงินเฟ้อในสหรัฐอเมริกาต่ำกว่าเป้าหมาย 2% ของธนาคารกลางสหรัฐ เป็นที่เข้าใจได้ว่าราคาที่สูงขึ้นสำหรับสิ่งของที่จำเป็น เช่น อาหาร น้ำมัน และที่พักพิง จะเพิ่มภาระให้กับหลายครอบครัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ต้องดิ้นรนกับการสูญเสียงานและรายได้ ในขณะเดียวกันอัตราเงินเฟ้อที่ต่ำเกินไปอาจทำให้เศรษฐกิจอ่อนแอลงได้
Source - การเงินธนาคารออนไลน์

คลิก

Cr.Bank’s Scholarship Students
-------------------------------------------------------------------------------------
เพิ่มเพื่อนรับข่าวสารตลาดหุ้น Forex และบทความดีๆ ด้านการเงิน การลงทุน ฟรี !!
http://line.me/ti/p/%40zhq5011b 
Line ID:@fxhanuman
Web : https://www.fxhanuman.com
Web : https://www.eluforex.com/
FB:https://www.facebook.com/review.forex.broker/
เยี่ยมชม partner ของเราที่ Eluforex รีวิวโบรกเกอร์ Forex
#forex #ลงทุน #peppers #xm #fbs #exness #icmarkets #avatrade #fxtm #tickmill #fxpro #fxopen #fxcl #forex4you